Astrid Lindgren

Panie i Panowie, przed Państwem najnowsza literacka miłość mojej córy i jej niekwestionowana idolka (szczególnie w kwestii smażenia naleśników) – Pippi Pończoszanka!

Zupełnie się nie spodziewałam, że przygody Pippi zainteresują już czterolatkę (gdyby Maja wiedziała, co piszę, zawołałaby, że przecież ma już cztery i pół!). Chociaż ta psotnica była nieodłączną częścią mojego dzieciństwa, obawiałam się trochę, że będzie mało wychowawcza, a kwestia związana z brakiem rodziców bardzo moją córkę zmartwi i będzie mnie czekało dużo tłumaczenia. Cóż, jeśli chodzi o drugą kwestię, to się myliłam – Majka jakoś nie przywiązała większej uwagi do tego, gdzie też się rodzice Pippi podziali i dlaczego. A jeśli chodzi o kwestie wychowawcze, to zachowanie wychowanej na pirackim statku łobuzicy-siłaczki moją własną latorośl strasznie bawi, natomiast na całe szczęście nie próbuje jej naśladować. A przynajmniej nie, kiedy patrzę.

Niektóre z opowiadań lubimy bardzo, inne przeszły bez echa, ale właściwie przy każdym obie się świetnie bawiłyśmy! I bawimy się wciąż, bo Pippi wraca przynajmniej kilka razy w tygodniu.

„Przygody Pippi” to zbiór wszystkich opowiadań o rudowłosej psotnicy, które pojawiły się pierwotnie w trzech tomach: „Pippi Pończoszarka”, „Pippi wchodzi na pokład” oraz „Pippi na Południowym Pacyfiku”. Zazwyczaj nie przepadam za zbieraniem kilku książek w jedno opasłe tomiszcze, ale w tym przypadku to rozwiązanie sprawdziło nam się świetnie. Nie jest to co prawda książka, którą można podrzucić do plecaka wysyłając dziecko na wakacje, ale do wspólnego czytania przed snem, albo popołudniami w wielkim fotelu nadaje się idealnie. Książka ma duży format, a co za tym idzie – duże ilustracje i tekst o sporej interlinii, który jest dzięki temu bardzo przejrzysty i fajnie nadaje się do prób samodzielnego czytania u starszaka (albo dla zmęczonego rodzica, któremu już trochę kleją się oczy). A do tego pięknie wygląda na półce, bo z tej serii „wydań zbiorczych” mamy już Kubusia Puchatka. Bardzo fajnie sprawdzi się jako prezent-pamiątka z dedykacją na jakąś większą okazję, bo i jest to książka, do której dziecko na pewno będzie wracać jeszcze nie raz.

Astrid Lindgren, Przygody Pippi, Warszawa: Wydawnictwo Nasza Księgarnia, 2020, 320 s.

„Pippi w parku” to zapomniane nieco opowiadanie, które powstało na potrzeby gazetki z programem obchodów Dnia Dziecka w sztokholmskim parku Humlegården w 1949 roku i nigdy nie weszło w skład żadnej z książek poświęconych Pippi. W 2000 roku zostało wydane w Szwecji jako osobna książka, a wydawnictwo Zakamarki umożliwiło jego poznanie polskim czytelnikom z okazji 75. urodzin Pippi Pończoszanki.

Niedługa historyjka, w której Pippi wyrusza do stolicy by pomóc policji uporać się z chuliganami zakłócającymi porządek w sztokholmskim parku – oczywiście w swoim stylu. Przypomina nam nieco opowiadania o włamywaczach i zabawie w berka z policjantami. Majka bardzo ją lubi sięgać po nią samodzielnie ze względu na dużą ilość ilustracji.

Astrid Lindgren, Ingrid Vang Nyman, Pippi w parku, Poznań: Wydawnictwo Zakamarki, 2020, 20 s.

„Pippi nie chce być duża i inne komiksy”

Przygody Pippi pojawiły się również w formie komiksowej i okazuje się, że i ten sposób narracji świetnie pasuje do klimatu opowiadań. Ale jak Majce strasznie się podobają, tak ja jakoś nie umiem czytać komiksów na głos, więc tą książkę schowam gdzieś skrzętnie „na przyszłość”, jak już będzie umiała czytać sobie sama. Może to będzie dobra zachęta do nauki? Jest to co prawda trzeci i ostatni tom komiksów o Pippi, ale znając już trochę jej przygody, nie trzeba jakoś szczególnie przywiązywać wagi do kolejności. Wcześniej ukazały się „Pippi się wprowadza i inne komiksy” oraz „Pippi zawsze sobie poradzi i inne komiksy”.

Astrid Lindgren, Ingrid Vang Nyman, Pippi nie chce być duża i inne komiksy, Poznań: Wydawnictwo Zakamarki, 2020, 60 s.

Wpis powstał dzięki uprzejmości Wydawnictwa Nasza Księgarnia i Wydawnictwa Zakamarki.

Tegoroczne przygotowania do świąt w dużej mierze spędzamy wraz ze sporą częścią zimowo-świątecznych książeczek, które opisywałam w zeszłym roku („Najpiękniejsze książeczki o zimie i swiętach dla maluszka i nie tylko”). Jednak nasz książkoholizm jest nie do opanowania i lista ukochanych książek w tym klimacie powiększyła się tak znacząco, że pojawiła się konieczność stworzenia drugiej części. A jest się czym zachwycać!

„Dębowy Las. Borsukowe Boże Narodzenie” Alan&Linda Parry – nasz tegoroczny numer jeden, odkrycie 2018 i hit nad hitami. Przepięknie ilustrowana książeczka w arcyciekawej formie. W bożonarodzeniowy poranek Borsuk przyodziewa strój Mikołaja i wędruje od domu do domu swoich przyjaciół podrzucając im prezenty w skarpetach. W trójwymiarowych skarpetach – do każdej z nich mały czytelnik może zajrzeć i znaleźć jakiś skarb – kalendarz adwentowy w okienkami w skarpetce Myszki, prosta grę planszową w skarpetce Krecika, labirynt norki Zajączka, czy sprawdzone świąteczne przepisy kulinarne Wiewiórki. Na sam koniec podróży, mądra Sowa przypomina bohaterom, że prawdziwy sens Świąt nie tkwi wcale w obdarowywaniu się prezentami. I w prostych słowach przybliża swoim słuchaczom biblijną historię Bożego Narodzenia. Mądra, piękna i pomysłowa.

Alan Parry, Borsukowe Boże Narodzenie, Poznań: Wydawnictwo Św. Wojciecha, 2003, 15 s.

„Boże Narodzenie w Bullerbyn” Astrid Lindgren, Ilon Wikland – czy może być coś bardziej w magicznym duchu Świąt, niż nostalgiczny podróż do czasów dzieciństwa? Dla mnie takim wydarzeniem jest zawsze podróż do Bullerbyn, w tym roku mam przyjemność oprowadzać córkę po tym niepowtarzalnym miejscu.

A Bullerbyn zimą ma mnóstwo uroku – jest wesoło, świątecznie i psotnie. Dzieci dokarmiają ptaki, pieką pierniczki w kształcie świnek, jeżdżą na saniach z drewnem, ubierają choinki, śpiewają, pakują prezenty, jedzą pyszności i tańczą wokół choinki. Do kościoła wybierają się na saniach z dzwoneczkami i nie odmawiają sobie zimowego szaleństwa. 100% świąt w świętach!

Nasz egzemplarz zawiera trzy opowiadania z Bullerbyn – wraz z historiami o wiośnie i Dniu Dziecka. Jednak wszystkie trzy opowiadania zostały również wydane jako osobne książeczki.

Astrid Lindgren, Ilon Wikland, Boże Narodzenie w Bullerbyn [w:] Bullerbyn. Trzy opowiadania, Poznań: Wydawnictwo Zakamarki, 2017, 88 s.

„Pewnie, że Lotta umie prawie wszystko” Astrid Lindgren, Ilon Wikland – skoro już odwiedza się Bullerbyn, to nie można przejść obojętnie obok ulicy Awanturników! A tam psotna Lotta jak zwykle nieźle broi. W tym przezabawnym świątecznym opowiadaniu czytelnicy przeczytają jak mała bohaterka przez przypadek wyrzuciła do śmieci swojego ukochanego Niśka, próbowała nauczyć się jeździć slalomem i uratowała święta cudem zdobywając choinkę. Z Lottą nie ma nawet chwili wytchnienia!

Astrid Lindgren, Ilon Wikland, Pewnie, że Lotta umie prawie wszystko, Poznań: Wydawnictwo Zakamarki, 2008, 30 s.

~ Książkę przeczytałam w ramach wyzwania WyPożyczone 2018 ~

„Kosmiczne święta” Ingelin Angerborn, Per Gustavsson – koncepcja książki będącej jednocześnie kalendarzem adwentowym to dla mnie nowość, ale jestem absolutnie na tak. Tekst został podzielony na 24 rozdziały – po jednym na każdy dzień oczekiwania. Przyznam się jednak, że nie wytrwałam i przeczytałam całą historię na raz. Ale co to była za historia! Tak niestandardowych świątecznych przygód, jakie przydarzyły się Rutce, na pewno nie znacie! Kiedy jej najlepsza przyjaciółka musi się wyprowadzić, nasza bohaterka prosi Mikołaja o nowego przyjaciela. I nie spodziewa się ani przez chwilę, że ten przyjaciel spadnie jej z nieba. W formie bardzo sympatycznego, małego kosmity.
To chyba najbardziej zakręcona wersja adwentu, o jakiej czytałam – wypełniona planami budowy statków kosmicznych, włamaniami do obserwatorium, zaklęć o absurdalnym brzmieniu, chrupanych gwoździ i nowych przyjaciół – zarówno tych widzialnych, jak i nie. A tyle, ile w tekście szaleństwa, tyle też mądrości. I dobrej zabawy. Są świąteczne zwyczaje, dziecięca fantazja i moc przyjaźni. Nie można się nudzić.

Ingelin Angerborn, Per Gustavsson, Kosmiczne święta, Poznań: Wydawnictwo Zakamarki, 2018, 100 s.

„Jak Winston uratował święta” Alex T. Smith – Jako, że moja Maja jest jeszcze trochę za mała na kosmiczną wersję oczekiwania na święta, miałam nadzieję, że razem poczytamy o adwentowej przygodzie Winstona. Niestety okazała się jeszcze zbyt obszerna dla mojej prawie trzylatki, zrobimy drugie podejście w przyszłym roku. Na razie czytam więc sama – i tym razem staram się być grzeczna – po jednym rozdziale książki-kalendarza na jeden dzień. Pomijając fakt, że książka jest pięknie wydana, ślicznie ilustrowana i zapowiada się na fantastyczną przygodę (związaną z arcyważną misją dostarczenia mikołajowi listu od pewnego małego chłopca), poza rozdziałem na każdy dzień, książka zawiera również codzienne zadania do wspólnego wykonania w rodzinne popołudnie. Znajdziemy tu pomysły na ozdoby choinkowe z masy solnej, przepis na świąteczne krakery (czyli angielskie papierowe „cukierki” z drobnymi upominkami w środku), pachnące goździkami pomarańcze, śnieżne kule, stołowe stroiki, świąteczne słoje, poszukiwania skarbów, dobre uczynki, teksty kolęd i tak dalej. Jest w czym wybierać. Piękna i pomysłowa, polecam bardzo.

Alex. T. Smith, Jak Winston uratował święta. Dwadzieścia cztery i pół opowiadania na każdy dzień grudnia, Warszawa: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2018, 176 s.

„Gwarna stajenka” Jan Godfrey, Paula Doherty – ta książka to chyba jakaś moja kara za grzechy. Pod względem wizualnym jest po prostu koszmarna. Ilustracje są tak złe, że aż mnie oczy bolą od samego myślenia o nich, a tekst napisany Comic Sansem jest gwoździem do trumny. Za to pomysł pierwsza klasa. Nic dziwnego, że dzieci ją uwielbiają, bo to historia Bożego Narodzenia przedstawiona przez pryzmat wyrazów dźwiękonaśladowczych. Maria i Józef przyjeżdżają do bardzo hałaśliwego miasta, gdzie osiołek stukocze podkowami, a ludzie zatrzaskują okiennice. Schronieni w stajence podróżni witani są odgłosami przeróżnych zwierząt wychwalających Pana na swój własny sposób. Sposób, który dzieci uwielbiają naśladować. Jestem pod wielkim wrażeniem tej koncepcji – biblijna historia została idealnie dopasowana do potrzemy i możliwości poznawczych najmłodszego odbiorcy. Jak to się stało, że tak dobry pomysł dostał tak okropną oprawę? Jedyna nadzieja w tym, że niedługo nauczę się jej na pamięć i będę mogła czytać z zamkniętymi oczami.

Jan Godfrey, Paula Doherty, Gwarna stajenka, Sandomierz: Wydawnictwo Diecezjalne Sandomierz, 2013, 29 s.

„Gąska Zuzia i pierwsza gwiazdka” Petr Horáček – po tą książeczkę koniecznie trzeba sięgnąć choćby ze względu na ilustracje. Bo są absolutnie przecudowne, niebanalne i fantastycznie oddają klimat zimowej nocy. Natomiast sama historia jest krótka i nieskomplikowana (po jednym, maksymalnie dwa zdania na stronę), ale z ładnym przesłaniem i w wersji dwujęzycznej. Gąska Zuzia wraz z przyjaciółmi przystroili choinkę, do pełnej satysfakcji zabrakło im jednak gwiazdy na szczycie. Nasza bohaterka wyrusza więc w samotną podróż, by zdobyć najpiękniejszą ozdobę – gwiazdkę prosto z nieba. Jednak mimo jej największych starań gwiazda stale pozostaje poza jej zasięgiem. A kiedy zmarzniętej i zagubionej gąsce udaje się wreszcie wrócić do przyjaciół, odkrywa, że najważniejsze w święta, to być razem z bliskimi. I wtedy nawet gwiazdki same przychodzą.

Petr Horáček, Gąska Zuzia i pierwsza gwiazdka, Warszawa: Wydawnictwo BABARYBA, 2011, 34 s.

„Świąteczne życzenie” Katherine Rundell – świetny pomysł na prezent, bo książka prezentuje się fantastycznie. W złoconej oprawie, z wyjątkowymi ilustracjami zajmującymi niejednokrotnie całe strony.
To rozgrzewająca serca opowieść o świątecznej samotności i chęci niesienia pomocy. Zapracowaniu rodzice Teodora zostawiają go samego w Wigilię, jednak dzięki sile wiary w moc spadających gwiazd i życzeń zyskuje on naprawdę wyjątkowych kompanów, którzy schodzą do niego z przyozdobionej chwilę wcześniej choinki. A wiadomo przecież, że trudno o lepszych towarzyszy nocnego zimowego spaceru, niż ołowiany żołnierzyk, konik na biegunach, zachrypnięty rudzik i gubiąca pióra anielica. A że każda z choinkowych zabawek potrzebuje pomocy, ruszają wspólnie by znaleźć ptaszkowi nauczyciela śpiewu, naprawić anielskie skrzydła gołębimi piórami, wybrać narzeczoną i znaleźć pracę dla ołowianego żołnierzyka i nakarmić wiecznie głodnego konia. A oni odwdzięczają się Teo w najpiękniejszy sposób – pomagając jego rodzicom otrząsnąć się z pracoholizmu i przypomnieć sobie ducha Świąt. Wyjątkowo świąteczna, magiczna przygoda pięknej oprawie.

Katherine Rundell, Świąteczne życzenie, Warszawa: Wydawnictwo Wilga, 2018, 64 s.

„Wyprawa Świętego Mikołaja” Marcello Conti – wielka siła tej pozycji tkwi bez wątpienia w rozbuchanym świątecznym bogactwie iście barokowych ilustracji. To właśnie one stanowią tu główną siłę przekazu wypełniając całe strony. Tekst w ozdobnych kartuszach jest tylko niewielkim dopełnieniem historii powstawania prezentów w fabryce św. Mikołaja od otrzymania listu aż do umieszczenia upominku pod choinką. Świąteczny klimat gwarantowany, trudno oderwać wzrok.

Marcello Conti, Wyprawa Św. Mikołaja, Warszawa: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2016, 40 s.

„Paddington i świąteczna niespodzianka” Michael Bond – misia Paddingtona kojarzę przede wszystkim z serialu animowanego oglądanego wyrywkowo w dzieciństwie, nigdy jednak nie zaprzyjaźniliśmy się jakoś bliżej. Ta książeczka przyciągnęła mój wzrok uroczymi ilustracjami i , trochę wstyd się przyznać – błyszczącą okładką (jestem taką książkową sroką!), dlatego nasze pierwsze literackie spotkanie z tym bohaterem odbyło się w świątecznym klimacie. I było bardzo udane! Zacznijmy od tego, że wydanie jest piękne – bogate ilustracje od razu przykuły uwagę Majki, dzięki czemu cierpliwie słuchała opowiadania. A to odbiega nieco od standardowego ujęcia tematu – Paddington broi w centrum handlowym, co jest dla niego chyba całkiem typowe, przez co siłą rzeczy historia dotyka tego bardziej komercyjnego wydźwięku świąt. Mianowicie atrakcji, jaką jest Zimowa Kraina Cudów, czyli warsztat elfów i wizyta Świętego Mikołaja w markecie. Jako, że w głębi serca jestem fanką świątecznej komerchy, ta narracja całkiem przypadła mi do gustu. Szczególnie, że miś jest psotnikiem, jakich mało (mógłby się mierzyć z Lottą…), opowieść jest sympatyczna, genialnie zilustrowana i kończy się wielkim słojem marmolady. Super sprawa, koniecznie musimy sięgnąć również po inne przygody tego misia.

Michael Bond, Paddington i świąteczna niespodzianka, Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, 32 s.

„Świąteczne listy od Feliksa. Mały zając odwiedza Świętego Mikołaja” Anette Langen, Constanza Droop – listy do Mikołaja już napisane? Zawsze uwielbiałam ten zwyczaj i samą koncepcję wysyłania i odbierania listów również. Może dlatego za każdym razem, kiedy trzymam w dłoniach nową część „Listów od Feliksa”, czytam strasznie szybko, żeby wreszcie dowiedzieć się co ukryto w kopertach.

Mała Zosia ma pewien problem – dzieci w klasie powiedziały jej, że Święty Mikołaj nie istnieje. Dlatego też jej ukochany Feliks wysyła własny list na Biegun Północny chcąc dowiedzieć się jaka jest prawda. I otrzymuje fantastyczną odpowiedź wraz z zaproszeniem do domu Mikołaja, gdzie wcieli się w jego pomocnika. Dzięki korespondencji między dziewczynką i jej pluszakiem, mali czytelnicy mają szansę poznać świąteczne zwyczaje z wielu miejsc na ziemi, poznać legendę o świętym roznoszącym prezenty najuboższym i przeżyć fantastyczną przygodę oblatując z Mikołajem cały świat w jedną noc.

I przy tym jest bardzo świątecznie – są pierniki, jarmark bożonarodzeniowy, mandarynki, pochód Trzech Króli, prezenty, stajenka i wszystko, co tylko można sobie zamarzyć. Bardzo fajna kombinacja tradycji z nowoczesnością w wyjątkowo oryginalnej formie.

Anette Langen, Constanza Droop, Świąteczne listy od Feliksa. Mały zając odwiedza Świętego Mikołaja, Warszawa: Wydawnictwo Mamika, 2018, 36 s.

~ Książkę przeczytałam w ramach wyzwania WyPożyczone 2018 ~

„Basia i zwierzaki” Zofia Stanecka, Marianna Oklejak – Ta lista nie mogłaby być kompletna bez udziału naszej ulubionej bohaterki! Od zeszłego roku towarzyszy nam „Basia i Boże Narodzenie” (Majka nie pozwoliła jej schować, więc czytaliśmy o świętach również w lipcu…), w tym roku sięgnęłyśmy po drugą świąteczną pozycję z tej serii – „Basia i zwierzaki”. Ta część skupia się wokół szykowania choinkowych dekoracji, które przybierają naprawdę niespodziewane kształty. Są tak lwy, zebry i dinozaury, w końcu dzieci chcą umieścić na wyjątkowym drzewku to, co lubią najbardziej.

Książka występuje w dwóch wersjach – klasycznej i rozszerzonej o zestaw basiowych dekoracji choinkowych do samodzielnego wykonania. My mamy ten drugi, ale cała zabawa jeszcze przed nami, bo książka jest jednym z zadań w majkowym kalendarzu adwentowym.

Zofia Stanecka, Marianna Oklejak, Basia i zwierzaki, Warszawa: Wydawnictwo Egmont, 2016, 64 s.

„Emi i Tajny Klub Superdziewczyn. Idą Święta” Agnieszka Mielech, Magdalena Babińska – ta książka trafiła na tegoroczną listę właściwie przez przypadek, bo dotychczas nie miałam przyjemności poznać Emi i jej przyjaciół. Książkę dostałam jednak w przedświątecznym prezencie – chciałam przejrzeć ją na szybko i nawet nie zauważyłam, kiedy mnie wciągnęła mnie na dobre. Bo czyta się lekko i płynnie, a i pomysł jest super – bardzo przypadła mi do gustu koncepcja niskobudżetowych świąt DIY pozbawionych przedświątecznej sklepowej gorączki i kompletny luz zamiast bożonarodzeniowej gorączki. Świetna sprawa! Opowiadanie dopełnione zostało garścią przepisów prosto z archiwum Tajnego Klubu Superdziewczyn – zarówno tych kulinarnych (gorączka czekolada niesamowicie mnie kusi!), jak i na prezenty i dekoracje własnej produkcji. Dla zaczytanej nastolatki będzie jak znalazł!

Agnieszka Mielech, Magdalena Babińska, Emi i Tajny Klub Superdziewczyn. Idą Święta, Warszawa: Wydawnictwo Wilga, 2018, 199 s.

I jeszcze co nieco w trzeszczących mrozem, zimowych klimatach:

„Skrzat nie śpi” Astrid Lindgren, Kitty Crowther – XIX-wieczny wiersz szwedzkiego wiersza przepuszczony przez wyjątkową wyobraźnię Astrid Lindgren, czyli zimowa opowieść napisana prozą o bardzo poetyckim klimacie i filozoficznym wydźwięku. Ogrzewająca serca historia zakopanej w zaspach zagrody i jej baśniowego, małego opiekuna czuwającego nad spokojnym snem i dobrobytem mieszkańców.

Astrid Lindgren & Kitty Crowther, Skrzat nie śpi, Poznań: Wydawnictwo Zakamarki: 2015, 28s.

„Mama Mu na sankach” – czasami człowiek myśli, że widział już w życiu wszystko. I wtedy trafia na książkę o krowie zjeżdżającej na sankach. Sięgnijcie po nią choćby dla okładki, a potem wraz z dziećmi poznajcie historię o radości czerpanej z prostych przyjemności, perfekcjonizmie, który wcale nie jest taki niezbędny w życiu i upadkach, które czasami bywają nie porażką, a najlepszą częścią zabawy.

Jujja Wieslander, Tomas Wieslander, Sven Nordqvist, Mama Mu na sankach, Poznań: Wydawnictwo Zakamarki, 2007, 28 s.

„Zimowa wyprawa Ollego” Elsa Beskow – nikt nie potrafi tak cieszyć się ze wszędobylskiego śniegu i siarczystego mrozu, jak dzieci. Kilkuletni Olle marzy o wypróbowaniu nowych nart, dlatego nie może doczekać się zimy okraszonej porządnie sporymi opadami śniegu. Kiedy biały puch nareszcie się pojawia, jego radość nie ma końca, szczególnie, że mama pozwala mu zostać na dworze aż do zmroku. Uszczęśliwiony chłopiec, zachwycony malowniczym krajobrazem głośno dziękuje Królowi Zimy za przybycie. I właśnie w ten sposób zaczyna się jego wielka przygoda.

Ma zaszczyt poznać poczciwego Wujka Szrona, który staje się jego przewodnikiem po magicznym świecie śniegu i lodu – odwiedzają wspólnie pałac Króla Zimy i poznają małych pracusiów bez wytchnienia szykujących wymarzone prezenty dla dzieci – narty, sanki i łyżwy.

To odświerzający odpoczynek od komercyjnego wizerunku św. Mikołaja i jego fabryki pełnej elfów – oparty na tym samym schemacie, a jednak jakoś bardziej prawdziwy, być może ze względu na mniejszą krzykliwość.

Co prawda pojawia się tutaj tematyka świątecznych prezentów – najpierw szykowanych w pałacu Króla Zimy, a następnie dostarczanych przez Wujka Szrona, kwintesencją tej historii jest zdecydowanie zima, nie święta. Ta książka to kwintesencja dziecięcego zachwytu zimą w prawdziwie baśniowym opakowaniu.

Elsa Beskow, Zimowa wyprawa Ollego, Poznań: Wydawnictwo Zakamarki, 2011, 32 s.

„Opowieści z parku Percy’ego. Mroźna noc” Nick Butterworth – jeśli szukacie opowieści idealnej do wspólnego przytulania się pod kocem w wyjątkowo lodowaty zimowy wieczór, to ta będzie idealna. Percy troskliwie dba o zwierzęta w swoim parku, karmi je i dogląda. Przychodzi jednak wieczór, kiedy zimowa aura zmusza jego małych przyjaciół do proszenia o ciepłe schronienie. Czy wszyscy mieszkańcy lasu zmieszczą się w łóżku gospodarza? Bardzo ładnie ilustrowana, niedługa i przesympatyczna zimowa historia o przyjaźni, współczuciu i dzieleniu się tym, co się ma. W sam raz dla przedszkolaka.

Nick Butterworth, Opowieści z parku Percy’ego. Mroźna noc, Łódź: Wydawnictwo AMEET, 2008, 27 s.

„Reksio. Zimowa przygoda” – niejednokrotnie już wspominałam, że Reksia zdecydowanie lepiej nam się czyta i słucha w formie audiobooka, niż ogląda na telewizorze. Dlatego też książkowa wersja jednego z zimowych odcinków popularnej dobranocki to dla nas strzał w dziesiątkę. Duży format, twarda oprawa i ilustracje na całych stronach czynią z tej pozycji książkę, która zaciekawi każdego malucha. Nie mówiąc już o Reksiu samym w sobie. I o zimie, bo tej jest tu mnóstwo – od gwiazdek śniegu na czubku nosa, przez rozmaite zabawy i harce w śniegu, mrożącą krew w żyłach przygodę aż po przestrogę dotyczącą bezpieczeństwa podczas wchodzenia na lód. Sympatyczna, ładna i mądra. I jednak pojedyncze opowiadanie czyta się trochę wygodniej, niż cały zbiór w jednym tomie.

Reksio. Zimowa przygoda, Poznań: Wydawnictwo Papilon, 2018, 32 s.

„Pucio i ćwiczenia z mówienia czyli nowe słowa i zdania” Marta Galewska-Kustra – całokartonowych, dźwiękonaśladowczych książeczek o rodzinie Pucia do nauki mówienia chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Trzeci, czyli już na całkiem zaawansowanym poziomie, tom poświęcony jest zimowej wycieczce w góry. Pucio jedzie do cioci i wujka, gdzie wyczekuje śniegu, karmi zwierzęta w lesie, buduje karmnik dla ptaków, a kiedy śnieg wreszcie sypnie, oddaje się białemu szaleństwu, a nawet jedzie psim zaprzęgiem! Osobiście najbardziej lubię ten fragment, w którym puciowy tata nie słucha napomnień mamy i łamie nogę. Poza bogato ilustrowaną historią, w książce znajdziemy również margines prezentujący poszczególne obiekty wraz z ich nazwami, a także czynności wraz z pytaniami pomocniczymi, np. „Co robi?”. A dwie ostatnie strony to wielka powtórka słownictwa.