wspólna zabawa

Grajki Majki: Crazy Science. Fabryka potworów. Embriony

| Lew Kanapowy

Już sama nazwa tej zabawki wzbudza we mnie niepokój – nie dość, że w opakowaniu mam znaleźć embrion, to jeszcze embrion potwora… Czy dodatkowa zachęta jest tu jeszcze potrzebna?

W niewielkim kartoniku znajdziemy kolorową kulę (jajo!) i odpowiadający jej kolorowi barwnik w płynie zamknięte w plastikowym słoiczku z podziałką oraz spis potworków.

Wszystko, co należy zrobić, to nalać wody do słoika (my wykorzystałyśmy nieco większą miseczkę, żeby było łatwiej w niej grzebać), odpakować kulkę z folii zabezpieczającej i wrzucić ją do wody. A potem można obserwować musujący spektakl nabierającej coraz intensywniejszego koloru wody, bąbelków i pianki, wśród których pojawi się jedna z 24 szkaradek. Moje dziecię uwielbia musujące kule i była trochę rozczarowana, że tym razem bawimy się nimi w słoiku, zamiast w wannie, ale dała się przekonać i do tego sposobu. Szczególnie, kiedy zaczęłyśmy robić eksperymenty z kolorami i do niebieskiej wody po pierwszym z potworków włożyłyśmy żółtą kulkę w celu uzyskania pięknie toksycznej zieleni (to musi być magia! :D ).

Po wyłowieniu potworka przyszedł czas na szukanie jego nazwy na ulotce. Każda z figurek ma zabawne, zakręcone imię, groźną moc i neutralizującą ją słabość. Każdej z nich poświęcono akapit opisu, do stworzenia którego inspiracją były realnie istniejące zwierzęta. Trafił nam się na przykład Mimetyczny Spryciarz – kuzyn pustynnego fenka, czy Uzbrojony Irokezik – potomek stegozaurów. Chociaż na pierwszy rzut oka opisy wydają się głupiutkie, dla nas stały się punktem wyjścia nie tylko do poszukiwań zwierzęcych pierwowzorów potwornych stworków, jak i do rozmowy o takich zjawiskach jak mimetyzm, czy daltonizm.

Teoretycznie wyklute potwory powinno przechowywać się w dołączonych słoiczkach – w „formalinie” z wody zabarwionej pigmentem. My jednak przechowujemy je na sucho – takie figurki służą nam czasami jako pionki do gry, albo w pracach plastycznych. Jak zrobi się cieplej, mam w planie zamrozić je w foremce do lodu z wykorzystaniem odrobiny barwnika albo farbki i wykorzystać do lodowego malowania w ogródku.

Fajna alternatywa dla czekoladowego jajka z niespodzianką, jeśli nie chcemy futrować dziecka olejem palmowym. Niestety, od słodycza jest też sporo droższa, podobnie, jak od ulubionych biedronkowych kulek do kąpieli Majki z dinozaurami i jednorożcami. Wielkim atutem jest natomiast oznaczenie każdej kulki i kartonika numerem – dzięki temu możemy uniknąć kupienia dwóch kulek z takim samym potworkiem i kompletowanie kolekcji będzie sporo łatwiejsze. A element niespodzianki i tak zostaje zachowany, bo nie wiemy, który ze stworków kryje się pod daną cyfrą, dopóki sami tego nie sprawdzimy!

Z niecierpliwością czekamy na jednorożcowo-księżniczkową wersję!

„Crazy science. Fabryka potworów. Embriony”
Firma: Lisciani
Sugerowany wiek: 3+.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości dystrybutora zabawek Dante.

Grajki Majki: Playbio Tecno Jumbo, Quercetti

| Lew Kanapowy

Niedawno na rynku pojawiła się nowa seria od firmy Quercetti, w której elementy nie są już wykonane w 100% plastiku, a z materiału z recyklingu.

„Produkty przygotowane są z kompozytu biologicznego pochodzącego z włókien drewnianych i specjalnego plastiku. Drewniane włókna, które zwykle są utylizowane jako odpady pochodzą z tartaków, które posiadają odpowiednie certyfikaty środowiskowe. Większa zawartość drewna pozwala o zredukowanie ilości dwutlenku węgla niezbędnej przy produkcji aż o 80%. Po użyciu, zabawka może być 100% poddana recyklingowi.”

Przy poprzednich recenzjach zwracałam już uwagę, że zabawki tej firmy pakowane są w wytrzymałe tekturowe kartoniki z niewielką plastikową rączką – walizeczki wielorazowego użytku (i prawdę mówiąc jeszcze żadna nam się nie zużyła, choć pierwsze zestawy towarzyszą nam już od ponad dwóch lat) i rzadko są dodatkowo owinięte folią. Bardzo podoba mi się ten sposób myślenia i szukanie bardziej ekologicznych rozwiązań. Okazuje się, że są one możliwe nawet w przypadku firmy produkującej plastikowe zabawki.

I tylko na dobre im to wyszło, bo moim zdaniem ten materiał sprawdza się lepiej. Elementy są przyjemniejsze w dotyku, dobrze do siebie pasują i bez problemu można je skręcać i rozkręcać – a w przypadku tego zestawu to szczególnie istotne. Mam wrażenie, że są mniej podatne na pęknięcia i złamania i mi osobiście zdecydowanie bardziej podobają się pod względem wizualnym – są matowe, nieprzezroczyste, w stonowanych kolorach, a niektóre z nich mają nieco „mozaikowy efekt” przypominający trochę papier maché. Jedynym minusem jest dość intensywny zapach materiału, przypominający trochę jakby spaleniznę. Mam nadzieję, że po kilkunastu zabawach się wywietrzy.

Wróćmy jednak do samego zestawu. Tecno Jumbo to pudełko pełne elementów konstrukcyjnych: śrubek, nakrętek i dziurawych „blaszek” różnego kształtu i wielkości, które można przy pomocy owych śrubek łączyć. A można to robić na dwa sposoby – w figurki przestrzenne, jak na przykład roboty, albo w płaskie obrazki, przy pomocy dziurkowanej podkładki, na której możemy zakomponować obrazek.

Bardzo fajny sposób na rozwinięcie motoryki małej, cierpliwości, wyobraźni, myślenia przestrzennego i bardzo podstawowych podstaw mechaniki. Wszystkie części zestawu łączą się ze sobą bez problemu, łatwo się wkręcają i nie wymagają użycia siły.

Jedyne, czego mi zabrakło, to książeczki z inspiracjami na budowle, bo moje dziecię bardzo lubi odtwarzać i najdłużej skupia się na zabawkach konstrukcyjnych właśnie podążając za instrukcją. Tym razem będzie musiała jednak trochę pogłówkować i wysilić wyobraźnię, by po kilku propozycjach z pudełka stworzyć coś swojego.

Ach, i jeszcze szalenie mi się podoba, że na zabawce konstrukcyjnej, manualnej, z robotami umieszczono zdjęcie dziewczynki!

„Tecno Jumbo”
Firma: QUERCETTI Playbio
Sugerowany wiek: 3-6 lat.

Zestaw znajdziecie na przykład TUTAJ.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości dystrybutora zabawek Dante.

Grajki Majki: „Pierwszy zegar” Quercetti

| Lew Kanapowy

Internet aż kipi od pomysłów, na kreatywne zajęcia podczas przymusowego zamknięcia w czterech ścianach. Można nauczyć się nowego języka, robienia na drutach, pieczenia tortów, tańczenia samby, można przebierać się za postaci z arcydzieł malarstwa dawnego, nauczyć kota aportowania, nadrobić zaległości w serialach albo ćwiczyć z Chodakowską. Chyba, że jest się matką, wtedy sukcesem jest wzięcie prysznica w ciszy i samotności.

Skoro jednak przez najbliższy czas nie ma co liczyć na chwilę choćby ucieczki od naszych małych koali, może warto postawić na wspólne zdobywanie jakiejś ambitnej umiejętności?

U nas stanęło na nauce odczytywania godzin z zegarka. Pod koniec stycznia Majeczka dostała na urodzinki uroczy zegarek na rękę z Myszką Minnie, najwyższy czas przestać traktować go wyłącznie jako ozdobę! Szczególnie, że w obecnej sytuacji, bez przedszkola i z rodzicami, którzy niby są cały czas w obok, ale jednak jednocześnie w pracy, kompletnie runęła nasza domowa rutyna i Majka zupełnie straciła poczucie czasu. Czy można sobie wymarzyć lepszy moment na wgłębienie tajemnic zegara?

Z pomocą przyszedł nam zestaw edukacyjny od Quercetti. Znajdziemy w nim wszystko co niezbędne do złożenia zegara demonstracyjnego – co ciekawe, tekturową tarczę zegara montujemy na takiej samej planszy z dziurkami, którą wykorzystujemy w mozaice „Pixel Daisy”, bardzo lubię takie uniwersalne rozwiązania. Do tarczy, doczepiamy ręcznie obracane wskazówki w dwóch kolorach i 12 gwoździków z naklejanymi cyferkami. My korzystamy na ten moment z czerwonych gwoździków z cyframi od 1-12, ale dla bardziej zaawansowanych są również niebieskie kołeczki z godzinami popołudniowymi, od 13 do 24. Na tarczy zaznaczono również minuty.

Zegar służy nam na razie przede wszystkim do określania czasu – zaznaczam na nim o której trzeba przyjść na śniadanie, do której jest czas na zabawę, a kiedy będzie można obejrzeć bajkę i godzinę zakończenia mojej pracy. Ale w zestawie znajdują się jeszcze karty z markerem suchościeralnym o gąbką do nauki zapisywania godzin zapakowane w zamykanym koszyczku. Karty występują w dwóch wersjach – mniejsze z dodatkowym obrazkiem pomocniczym i większe z samym przedstawieniem zegarka. Naszym zadaniem jest zapisać cyframi godzinę, którą wyznaczają wskazówki na tarczy zegara, lub odwrotnie – zaznaczyć na zegarku godzinę zapisaną poniżej cyframi. Karty zostały oznaczone kolorami – na żółto godziny przedpołudniowe i na granatowo godziny popołudniowe.

Do zestawu dołączono instrukcję wprowadzającą podstawowe pojęcia i tłumaczącej w jaki sposób odczytywać godziny. Znajdziemy tu również dodatkową instrukcję (w językach włoskim i angielskim) dotyczącą zabawy z dzieckiem w duchu Montessori

„Pierwszy zegar”
Firma: QUERCETTI Play Montessori
Sugerowany wiek: 4-8 lat.

Zestaw znajdziecie TUTAJ.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości dystrybutora zabawek Dante.

Grajki Majki: Zestawy kreatywne „Cupcake crafts” i „My pretty mosaic”, Alex little hands

| Lew Kanapowy

Ta kreatywna zabawka jest od trzech dni bohaterką w moim domu. Dzięki zgromadzonym w pudełku komponentom przedszkolak jest w stanie wykonać całą masę uroczych dekoracji – trzy wróżki (w koronach, więc to chyba wróżkowe królewny!), trzy kwiatki, motylka i bardzo ozdobną koronę dla siebie. A wszystko to w odpowiedni sposób składając i doklejając do szablonów… kolorowe papilotki do babeczek. Do zabawy wystarczy użyć kleju, który (dzięki niech będą producentowi!) został dołączony do zestawu. I to nie byle jakiego kleju, a kleju magicznego! Zmieniającego kolor z fioletowego na przezroczysty, dzięki czemu maluch dokładnie widzi, gdzie już smarował, a w których miejscach trzeba się jeszcze troszkę natrudzić.

Prace wychodzą bardzo efektownie i mają szanse powstać przy nieznacznej tylko pomocy rodzica, bo do zestawu dołączono przejrzystą obrazkową instrukcję prezentującą maluchom co trzeba wykorzystać w danym momencie. A jednocześnie większa ilość papierków i mnogość naklejek pozostawia spore pole dla własnej wolności twórczej.

Każdy z czterech pomysłów na pracę plastyczną z wykorzystaniem papilotek (wróżki, korona, motylek i kwiatki) został zapakowany osobno wraz z naklejkami do dekorowania. Dzięki takiemu podziałowi zabawy wystarczyło nam aż na trzy dni, ale z drugiej strony naprodukowaliśmy dużo plastikowych odpadów, dobrym pomysłem byłaby zmiana foliowych kopert na papierowe. I to jest moje jedyne zastrzeżenie, bo ten zestaw jest świetny!

Cupcake crafts
Firma: Alex little hands
Sugerowany wiek: 3+

Zestaw możecie kupić TUTAJ.

Pomysł na wyklejane mozaiki był nam już wcześniej znany i staram się zawsze mieć kilka arkuszy w zanadrzu, na trudniejsze dni. Okazuje się, że w czasie kwarantanny moje zapasy mogą okazać się na wagę złota!

Próbowałyśmy już mozaik od firmy Janod, zaopatruję się też zawsze w Pepco, kiedy tylko pojawią się nowe wzory. W porównaniu do dwóch powyższych firm, mozaiki Alex little hands mają zauważalnie miększe arkusze – grubością porównywalne bardziej do śliskiego papieru technicznego, niż tekturki. Wyróżniają je również naklejki o różnych kształtach – od standardowych kółeczek i kwadracików, aż po gwiazdki – z błyszczącego metalicznie papieru.

Na zestaw składa się pięć arkuszy z księżniczkowymi wzorami (baletnica, korona, lusterko, kwiatek i zamek) i ponad 1400 naklejek. Nie mam najmniejszych zastrzeżeń, co do jakości – kolory są ładnie nasycone, a naklejki dobrze wycięte, dzięki czemu nie naddzierają się podczas odklejania. Również cenowo wychodzą całkiem atrakcyjnie – porównywalnie do tych z Pepco, choć tamte kupuje się pojedynczo, a tu mamy cały zestaw. Jedyny minus, to pakowanie każdego zestawu osobno w foliową kopertę, przez co naprodukowaliśmy sporo odpadów. A wystarczyłoby odpowiedni arkusz z naklejkami dokleić delikatnie do tyłu danego wzoru taśmą lub kropelką kleju.

Bardzo dobre ćwiczenie dla małych paluszków, trenujące dokładność, skupienie na szczegółach i cierpliwość dziecka.

My pretty mosaic
Firma: Alex little hands
Sugerowany wiek: 3+

Zestaw możecie kupić TUTAJ.

Oba zestawy polecam bardzo mocno, proponowane zadania nie wymagają wielkiej ingerencji rodzica i są w stanie zająć dziecko na dłuższą chwilę, dzięki której rodzic da radę trochę zdalnie popracować, przygotować obiad albo usiąść na chwilę z ciepłą kawą. Do tego rozwijają zdolności manualne, a ich efekty będą ładną ozdobą dziecięcego pokoju albo prezentem dla babci.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości dystrybutora zabawek Dante.

Grajki Majki: Pluszowe zwierzaki, National Geographic

| Lew Kanapowy

Jakiś czas temu pokazywałam Wam mojego pluszowego leniwca (tak tak, mojego, nie oddałam go dziecku!), który kradnie serca beznamiętnym wyrazem pyszczka i niebiańską puchatością futerka. I tak jak wtedy przewidziałam, jedno pluszowe zwierzątko to już zaczątek stada. Ani się obejrzałam, a rozmnożył się do aż czterech sztuk. I to różnych gatunków!

Ulubienica Majki – foka (a właściwie Weddelka Antarktyczna) – sypia pod wodą i potrafi wynurzać się, by zaczerpnąć oddech, przez sen. Nasz egzemplarz nazywa się Wallie Snow i śpi w łóżku. Na poduszce z Elsą, więc na pewno ma wystarczająco zimno!

Nie potrafiłam odmówić sobie lwa, chociaż Figiel nie jest z tego faktu ani trochę zadowolony (dotychczas tylko on miał grzywę w tym domu!). Myślę jednak, że w końcu się dogadają. W końcu lwy afrykańskie to jedyne dzikie koty, które żyją w stadach.

Dziobak na zdjęciach wychodzi dość groźnie, a ma niesamowicie gładką i miła w dotyku sierść, więc nie sposób go nie miętosić. I spójrzcie tylko na te łapki! Dotychczas myślałam, że dziobaki są całkiem spore, a tu okazuje się, że mierzą mniej więcej 40 cm i ważą około 1,4 kg, czyli właściwie maskotka oddaje realne wymiary zwierzęcia. To w porównaniu z moim prawie pięciokilogramowym Vincentym prawdziwe maleństwo!

Starannie wykonane, szczegółowe, mięciutkie zabawki są naprawdę realistyczne i całkiem podobne do swoich pierwowzorów na fotografiach. Wszystkie mają głęboko w środku jakiś rodzaj ziarna (właściwie trzeba być trochę księżniczką Pirlipatką, żeby odnotować ten fakt), dzięki czemu stabilnie siedzą i nie przewracają się na boki. Leniwiec na przykład na dobre już zadomowił się na oparciu mojego fotela i ani razu jeszcze nie spadł mi na głowę. Do każdego z nich dołączono ulotkę z kilkoma ciekawostkami na temat zwierzęcia, zdjęciami i informacjami na temat innych zwierząt mieszkających w danym klimacie (a w przypadku lwa – innych dużych kociaków). To trochę podstęp, bo jak już tulisz się do swojego dziobaka i czytasz o innych mieszkańcach Australii, to nagle masz ochotę drugą ręką poprzytulać koalę, trzecią kangura, a do tego owinąć się pytonem, a Majka coś przebąkuje o niedźwiedziu i zającu do swojej strefy polarnej. I tak właśnie powstaje pluszowe stado! I gniazdo Pluszakowej Matki…

Foka, Lew, Dziobak
National Geographic

Te i inne pluszaki od National Geographic możecie znaleźć TUTAJ.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości dystrybutora zabawek Dante.

Czas na czytanie: „100 zabaw z tatą. Najlepsze pomysły na spędzanie czasu z dzieckiem” Gilles Diederichs

| Lew Kanapowy

„Tata jest trochę jak drzewo, pod którym maluch może się schronić, ale także znaleźć pocieszenie i wsparcie przy powstawaniu z upadku.”

Tą niewielką książkę sprezentowałyśmy Tacie z okazji dzisiejszego święta. Zawiera ona ponad 100 pomysłów i inspiracji na wspólne spędzanie chwil, które my nazywamy „czasem tatusia z bobasem”.

Wszystkie zabawy przedstawione zostały w prosty i zwięzły sposób – wypunktowane, wzbogacone jedną lub dwiema dobrymi radami, czasem dopełnione ilustracją. W końcu który tata, mając pod opieką (najczęściej uciekającego albo już rozbierającego dom na części pierwsze) bobasa ma czas na czytanie elaboratów? Potrzebny jest szybki dostęp do fajnego pomysłu na zajęcie czasu potomka. I to właśnie to zapewnia ta lektura. Co ważne, format książki pozwala na jej obsługę również przy użyciu jednej ręki!

 

Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.

Książeczka podzielona została na trzy części zawierającymi zabawy dostosowane do wieku dziecka – maluszki, czyli bobasy od urodzenia do 2 lat, starszaki od 2 do 5 lat i dzieci od 5 do 10 lat.

Piktogramy umieszczone przy każdej z inspiracji pozwolą określić orientacyjny czas, jaki trzeba zarezerwować na daną zabawę, wiek i stopień rozwoju dziecka oraz czy zabawa wymaga poczynienia wcześniej określonych przygotowań lub materiałów.

A samych zabaw jest mnóstwo – od wyciszających masażyków do pełnych śmiechu szaleństw, od zabaw paluszkowych, do brudzących prac plastycznych, od pierwszej wspólnej gimnastyki aż po zawody sumo, od zabaw nie wymagających żadnych przygotowań aż po pomysły na gadżety i akcesoria DIY (a wiadomo jak tatusiowie uwielbiają majsterkować), od prostych ćwiczeń oddechowych aż po dramę. Znajdą się zabawy do wykorzystania w domowym zaciszu, w podróży i na podwórku, rymowanki i pokazywanki, ćwiczenia statyczne i ćwiczenia ruchowe. A poza samymi zabawami znajdą się również inne pomysły na wspólne spędzanie czasu – gotowanie wraz z prostymi przepisami dla całej rodziny, inspiracje na wspólne odkrywanie świata i natury oraz wiele innych aktywności pomagających poznać siebie nawzajem. Zabawy wspomagają rozwój dziecka, pomagają w budowaniu więzi, koncentrują sie na przyjemności wynikającej z bycia razem.

Dodatkowo ta pozycja jest bardzo atrakcyjna wizualnie – bardzo przejżysta, intuicyjna w obsłudze, kolorowa, wzbogacona o sympatyczne ilustracje i pomocne schematy. Niewielka i lekka, bez problemu można zabrać ją ze sobą na wyjazd lub spacer.

Zazwyczaj tego typu poradniki skupiają się na pomocy mamom w zorganizowaniu dziecku wolnego czasu, najlepiej w sposób jak najbardziej wspierajacy rozwój malucha. Super, że ktoś w końcu wziął się za aktywizację tatusiów, bo oni sami przecież aż rwą się do zabawy. A mama na pewno chętnie troszkę odpocznie ;)

Mała książka, mało tekstu, dużo treści i mnóstwo zabawy. Całą rodziną serdecznie polecamy!

Gilles Diederichs, 100 zabaw z tatą. Najlepsze pomysły na spędzanie czasu z dzieckiem, Kielce: Wydawnictwo JEDNOŚĆ, 2016, 112 s.