Bajki Leona i Majki: „Jano i Wito. Dźwiękotwór” Wiola Wołoszyn, Przemek Liput

Czy może być coś fajniejszego, niż książka z dziurą? Oczywiście! Książka z dziurą i paszczami!

A jeśli owa dziura i paszcze są zachętą do aktywnego czytania i logopedycznego treningu to już mocno zbliżamy się do książki idealnej.

Każda rozkładówka z wielką dziurą na samym środku to pyszczek, paszcza albo otwór gębowy innego zwierzęcia (a gdzieniegdzie zaplątały się również między innymi skrzypce, bobas, motor czy zegar. I kupa). Świetnie narysowane, rozdziawione zwierzęta (i przedmioty) zostały ułożone alfabetycznie… po dźwiękach, które wydają. A towarzyszą im nie tylko polecenia, by owe dźwięki naśladować, ale również dokładne wskazówki jak to zrobić – uwzględniające układ warg i pozycję języka – podrzucane przez bohaterów serii „Jano i Wito”.

Możemy więc cykać jak świerszcz, beczeć jak owca, miałczeć jak kot, warczeć jak motor, kumkać jak żaba i cieszyć się jak dziecko… Ciesząc się przy tym jak dziecko, bo jest przy tym naprawdę wesoło, szczególnie kiedy ćwiczymy prawidłową wymowę głosek w towarzystwie, przy lustrze i przez adekwatny otwór przy okazji się do owych żab, kotów i robali upodabniając.

Jest tu tylko jeden minus, za to dość spory, który psuje mi mocno odbiór tego tytułu – wydanie. Byłam pewna, że ta książeczka będzie kartonowa!

Nie chciałabym być zbyt ostra w ocenie, bo książka i od strony wizualnej i merytorycznej jest super, podobnie jak sam pomysł. Ale ze względu na sposób wydania, jest to w moim odczuciu trochę zmarnowany potencjał. Bo nie da się nią swobodnie bawić bez lęku o zniszczenie, trudno ją też wygodnie rozłożyć „na płasko”, przez co wciskanie nosa (i reszty twarzy/pyszczka też) w ten fantastyczny otwór jest po prostu mało wygodne.

A szkoda strasznie – korci okropnie i wygłupy mogłyby być przednie. Bo aż się prosi, żeby przez tą dziurkę robić własną paszczą te wszystkie kotki, żaby i parowozy – z pełnym oddaniem i zgodnie ze wskazówkami. Za to bez lęku o naderwane strony i przełamany grzbiet.

Z moją siedmiolatką fajnie się nią bawimy, ale nie wiem, czy przeżyłaby starcie z entuzjastycznym przedszkolakiem. Mocno trzymam kciuki za kartonowe wydanie za jakiś czas!

Wiola Wołoszyn, Przemek Liput, Jano i Wito. Dźwiękotwór, Warszawa: Wydawnictwo Mamania, 2023, 64 s.

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z Wydawnictwem Mamania.

Bajki Majki: „Wierszyki i zabawy logopedyczne z pingwinkiem Piko” Małgorzata Korbiel

Logopedyczna przygoda z pingwinkiem Piko dla przedszkolaków to trochę dwa w jednym – z jednej strony sympatyczna historia do aktywnego czytania, a z drugiej zbiór ćwiczeń dla małej i dużej paszczy.

Piko wyrusza w podróż (może wakacyjną, kto wie?), podczas której czeka go sporo niespodzianek i poznawanie głosek. Historia jest opowiadana przy pomocy nieskomplikowanej rymowanki, w której wytłuszczono część liter – tych, którem poświęcona jest ta strona. Każdą ze stron uzupełnia również ćwiczenie związane z omawianymi głoskami oraz kilka słówek do powtórzenia z zaakcentowaniem ćwiczonych literek.

Czytelnik będzie więc wraz z pingwinkiem nurkował wykonując ćwiczenia oddechowe, parskał wargami by wypluć słoną wodę, nadymał policzki jak baloniki, szczękał zębami z zimna, ziewał szeroko jak orka, wypuszczał powietrze jak wieloryb oraz powtarzał zabawne wierszyki – łamańce językowe. I wiele innych.

A przy tym czeka na niego również sporo przygód, bo Piko podczas swojej podróży na nudę bynajmniej nie narzeka – wiry morskie, foki na deskach surfingowych, gra w piłkę z delfinem, zabawa w chowanego, najprawdziwsza misja ratunkowa, kupowanie pamiątek od kormorana i szerokie uśmiechy na widok rodziny.

Można przeczytać całą na raz (ale grozi to odrętwieniem szczęki u dziecka i rodzica) albo stopniowo – po kilka stron i kilka ćwiczeń, bo i nie jest to wbrew pozorom krótka lektura, szczególnie, że wykonywanie ćwiczeń i wspólne powtarzanie wybranych słów, rymowanek i fragmentów dodatkowo wydłuża czytanie i świetnie angażuje malucha w całą historię. A same ćwiczenia, poza tym, że zostały w sympatyczny sposób powiązane z fabułą, są również bardzo różnorodne – w książce znajdziemy ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia warg, policzków i podniebienia miękkiego, dzięki czemu podczas lektury trenujemy cały aparat mowy.

A na koniec, skoro paszcza rozgrzana i wyćwiczona, czeka pingwinkowa piosenka! I zagadki, żeby poza buzią rozruszać też trochę głowę.

Małgorzata Korbiel, Ilona Brydlak, Wierszyki i zabawy logopedyczne z pingwinkiem Piko, Warszawa: Wydawnictwo Wilga, 2021, 48 s.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości Wydawnictwa Wilga.