księżniczki

Mozaiki z gwoździków od Quercetti to jeden z naszych „pewniaków” i dobry patent na zajęcie mojej Majki na dłuższą chwilę. Układanka Pixel Photo to już nasz czwarty zestaw, przy czym muszę przyznać, że jest na naprawdę wysokim poziomie trudności (6+). I pomyśleć, że całkiem niedawno zaczynaliśmy od „Kotka” z elementami wielkości piąstki maluszka, potem był „Pixel Daisy” do układania prostych obrazków i pozwalający puścić wodze wyobraźni zestaw z Myszką Minnie z gwoździkami w różnych rozmiarach. A teraz proszę bardzo, nagle moja przedszkolaczka układa portrety księżniczek z 6600 elementów! Kiedy to zleciało?

Tym razem układanka wymaga od dziecka sporo czasu i cierpliwości. I precyzji, bo gwoździki są już naprawdę drobne (to chyba w ogóle najmniejszy rozmiar) i trzeba je gęsto poupychać w otwory. Bardzo fajnym zabiegiem jest podzielenie pracy na 4 części – w zestawie znajdziemy 4 ramki z dziurkami i wzór również przecinamy na 4 części, by układać je etapami, dzięki czemu dziecko nie zniechęci się za szybko. Po ułożeniu wszystkie ramki łączymy w jeden obraz wciskając je w stelaż wyposażony w dziurkę do zawieszenie na ścianie. To już naprawdę złożony, wieloetapowy projekt do zaplanowania na dłuższy czas, bo jednak założenie, że dziecko zdoła układać po jednej płytce dziennie okazało się mocno błędne – moja pięciolatka nie była w stanie skupić się na dostatecznie długi moment no i paluszki trochę bolały od wciskania. Za to ma wszystko przygotowane na stoliku i co jakiś czas wraca do układania – czasem na chwilkę, a czasem potrafi wsiąknąć nawet i na godzinę!

Do wyboru są dwa portrety księżniczek – w naszym zestawie to Kopciuszek i Arielka, ale jest też komplet z Anną i Elsą oraz nieco trudniejsze układanki z bohaterami Gwiezdnych Wojen. Korzystając ze wzoru układamy portret przy pomocy gwoździków jednakowego rozmiaru w 6 kolorach – czarnym, białym, czerwonym, niebieskim, zielonym i żółtym. Im więcej elementów ułożymy, tym wzór staje się bardziej czytelny, a z oddali „pixele” zupełnie znikają zlewając się w jednolity obraz. Dla malucha trochę magia, a jednak optyka. I dobry pretekst do rozmowy nie tylko o nauce, ale i na przykład o płótnach impresjonistów i pointylizmie – oglądanie płócien George’a Seurat’a było dla mnie obowiązkowym punktem programu podczas układania :D

Jest jednak jeden haczyk – możliwe jest ułożenie tylko jednego portretu na raz. A kiedy ten nam się znudzi i zechcemy rozpocząć nowy projekt, trzeba będzie… no cóż, pobawić się w Kopciuszka – wyjąć i podzielić kolorystycznie wszystkie grzybki z płytek. A trochę tego jest…

Czy to uniwersalna zabawka, która gwarantuje mi czas na pół godzinki z książką przy gorącej kawie kiedy tylko tego zapragnę? Nie. Do tak skomplikowanej układanki moja córka musi mieć „nastrój” i być odpowiednio wypoczęta, by skupić się wystarczająco i mieć cierpliwość do wszystkich tych małych elementów. A w tym przypadku nie widać efektów tak szybko, jak na przykład w układance „Pixel Daisy”. Jednak moja przedszkolaczka od czasu do czasu i przy sprzyjających warunkach potrafi w nią „wsiąknąć” na dłużej, a wysiłki zostają nagrodzone spektakularnym efektem.

No i trudno o lepszy trening małej motoryki, skupienia, koncentracji, cierpliwości i precyzji. To na pewno nie będzie nasza ostatnia mozaika!

Mozaika Pixel Photo „Disney Princess”
Firma: QUERCETTI
Ilość elementów: 6600
Sugerowany wiek: 6+

Recenzja powstała dzięki uprzejmości dystrybutora zabawek Dante.

Nie jest łatwo być smokiem. Ani księżniczką, prawdę powiedziawszy. Ale jakby na to nie patrzeć, chyba najtrudniej jest być rodzicem. Nie ważne którego gatunku.

„Księżniczki i smoki” to zbiór siedmiu niedługich, bardzo bogato ilustrowanych opowiadań – po jednym na każdy dzień tygodnia. Dzięki nim poznajemy siedem wysoko urodzonych kuzynek i mamy przyjemność spędzić z każdą z nich jeden dzień. I z każdą z nich przeżyć przygodę, od której włosy się na głowie jeżą.

Bo te historie są kompletnie nieedukacyjne i absolutnie niepoprawne! W końcu czy wiedzieliście, drodzy rodzice, że sceptyczne podejście do higieny i unikanie mydła może kiedyś uratować Wasze córki przed porwaniem przez smoka?

Przede wszystkim jest komicznie i zaskakująco (serio, te opowiadania wymykają się wszelkim standardom, nie tylko tym ze smoczo-księżniczkowego kanonu, ale również tym po prostu zdroworozsądkowym!), ale znajdziemy tu również garść mądrości. Bo księżniczki potrafią się dzielić, nieźle negocjować, bronić młodszego rodzeństwa, obstawać przy swoim i generalnie nie dają sobie w kaszę dmuchać. Mają też jednak pozłacane telewizory i komputery. Bywają humorzaste, nadąsane, leniwe i uparte. Nie słuchają rodziców (którym swoją drogą też daleko do ideału). To w końcu małe dziewczynki.

A i sprytne smoki nieźle kombinują! Mają zęby w kształcie korkociągu i podpijają poziomkowe wino z królewskiej piwnicy. I oczywiście stale próbują porwać nasze bohaterki.

Jest też księżniczka, która spotyka w internecie złego smoka, po czym pomaga mu szukać miłości na stronach z ogłoszeniami matrymonialnymi.

Nigdy nie widziałam czegoś takiego i wciąż nie mogę się otrząsnąć z szoku.

Ta książka jest zła. Genialnie, cudownie zła. Dzieci będą ją uwielbiać!

PS. Ilustracje są boskie, kiedy zwątpicie w wychowawcze walory tekstu, po prostu cieszcie oczy obrazkami, a wasze rodzicielskie serca wypełni otucha.

PS.2. Czy wspominałam już kiedyś, że UWIELBIAM SMOKI?

Christina Björk, Eva Eriksson, Księżniczki i smoki, Poznań: Wydawnictwo Zakamarki, 2011, 36 s.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości Wydawnictwa Zakamarki.