Czas na czytanie: PATRONAT „Kołysanka dla Łani” Ewa Formella

To nie jest gatunek, po który zwykle sięgam, wręcz przeciwnie. Książki obyczajowe łączące miłość z realiami II wojny światowej albo są dla mnie zbyt cukierkowe i traktują wojnę jako atrakcyjny landszafcik (bo przecież wiadomo, że romans w trudnych czasach jest ciekawszy), albo opisują wojenną rzeczywistość z reporterską dokładnością, co się oczywiście chwali, ale jest nie na moją psychikę.

„Kołysanka dla Łani” Ewy Formelli jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, choć jak autorka zaznacza, sama usłyszała tą historię „z drugiej ręki”. Stworzyła więc nostalgiczną opowieść, w której współczesność przeplata się ze wspomnieniami partyzantki i zesłania. I choć bije z nich groza i bezwzględność czasów i okoliczności, to jednak staruszkowie doceniają i pielęgnują w swej pamięci przede wszystkim te piękne momenty – młodość, przyjaźń, pierwsze zakochania, drobne przyjemności i chwile prostego szczęścia – tym bardziej doceniane, gdy trafiały się w nieludzkich okolicznościach. Promyczki dobra, o których do końca życia będzie bohaterom przypominał szum lasu, zapach konwalii i uśmiech nieznajomej.

Powstała więc historia, którą równie dobrze moglibyśmy wysłuchać pewnego zimowego wieczora z ust babci. Historia o nadziei, na którą nigdy nie jest za późno. O zagadkach pamięci i zapomnienia, o niesamowicie posplatanych losach wojennych emigrantów i ludzkiej dobroci przyćmiewającej zło i obojętność. A zakończenie jest wzruszające, po raz kolejny wyszła ze mnie książkowa beksa.

Bardzo podoba mi się wyważenie powieści, którą mimo licznych przeskoków czasowych i zmian narracji, czyta się bardzo płynnie i bez poczucia zagubienia (a przynajmniej bez tego niewynikającego z odczuć bohaterów). Bardzo duże znaczenie dla klimatu mają wojskowe i partyzanckie piosenki, których historie i związane z nimi ciekawostki historyczne zostały zręcznie wplecione w fabułę, podobnie jak na przykład informacje o różnorodnych tradycjach świątecznych, bo i magia Bożego Narodzenia znalazła dla siebie miejsce na kartach tej książki. A ja bardzo lubię dowiadywać się z powieści czegoś nowego.

Ewa Formella, Kołysanka dla Łani, Poznań: Wydawnictwo Replika, 2020, 276 s.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości Wydawnictwa Replika, więcej o książkach autorki i tych przez Ewę czytanych znajdziecie w jej kąciku książek.

Czas na czytanie: „Pamiątka z Paryża” Ewa Formella + BOOK TOUR

Czy może być coś bardziej oklepanego, niż miłość od pierwszego wejrzenia, która zdarza się w samym sercu Paryża? Są jednak książki irytująco tendencyjne i sympatycznie tendencyjne. A ta zdecydowanie należy do drugiej kategorii.

DSC_1079

Na samym początku czuję moralną potrzebę potępienia głównej bohaterki, bo stanowi ona bardzo zły przykład dla młodzieży. Kochane młode czytelniczki – jeśli kiedyś zgubicie się w Paryżu, albo jakimkolwiek innym miejscu na świecie, bez pieniędzy i telefonu, przyjmowanie pomocy i oferty noclegu od przystojnego nieznajomego to naprawdę zły pomysł. Ktoś w biurze obsługi podróżnych/informacji turystycznej/na posterunku policji na pewno wam pomoże. Może i jestem #staraduchem, ale uznałam, że muszę to zaznaczyć, bo podczas czytania pierwszych rozdziałów przed oczami stawały mi sceny z filmu „Uprowadzona” z Liamem Neesonem. Serio, ufanie nieznajomym może się skończyć czymś znacznie gorszym, niż nieplanowana ciąża!

Niemniej jednak mamy tu do czynienia z fikcją literacką (zresztą to były zupełnie inne czasy!) i spotkanie pomocnego nieznajomego staje się początkiem niesamowitej przygody – pełnej żywych emocji, zaskakujących zdarzeń, miłości do tańca i pogoni za marzeniami. A wszystko to w magicznym otoczeniu paryskich uliczek, miejskich legend i opowieści ulicznych grajków, gdzie wspomnienia z beztroskiej młodości splatają się z rzeczywistością.

Tym, co wyróżnia książkę Ewy Formelli na tle setek podobnych pomysłów, jest zgrabne wplatanie historycznych ciekawostek i paryskich mitów wprost w fabułę. Dzięki temu powstało unikalne połączenie romansu dla nastolatek z niepowtarzalnym (bo opartym na własnych wspomnieniach) przewodnikiem turystycznym. Z takim sposobem kreacji miejsca akcji jeszcze się nie spotkałam, ale to naprawdę działa. Czego najlepszym dowodem jest moja narastająca chęć na kolejną wycieczkę do Paryża.

„- Oj Michèl! Nie obrażaj się, tylko spróbuj mnie zrozumieć. Jestem na wakacjach. Chciałabym odpocząć, a ty przez cały dzień karzesz mi biegać, schodami w górę, schodami w dół, i jeszcze zasypujesz mnie informacjami jak nauczyciel historii.”

Takie zwiedzanie jest najfajniejsze! Zresztą kurczę, każda nastolatka (i nie tylko!) marzy o takim przewodniku jak Michèl! Szczególnie, jeśli można z nim, zupełnie przy okazji, tańczyć na mostach i spać pod gwiazdami.

Tak, ta książka jest naiwna. Ale jest też lekka jak piórko i wydaje mi się, że takie właśnie miało być jej założenie – to niewymagająca, przyjemna lektura pomyślana jako prosta rozrywka na wakacje – do samolotu, czy pociągu albo na leniwy wieczór nad mazurskim jeziorem. Świetnie sprawdziłaby się jako dodatek do wakacyjnego numeru młodzieżowej gazety.

Podczas lektury niejednokrotnie odniosłam wrażenie, że czyta się ją bardziej jak internetowe opowiadanie niż książkę per se i długo zastanawiałam się dlaczego. Teraz już wiem – czuć, że ta historia, od początku do końca, została napisana z przyjemnością i dla przyjemności. Nie dla zysku, sławy, czy spełnienia ambicji. Dla przyjemności samej autorki. A skoro można się nią podzielić z innymi, to dlaczego nie?

Zresztą przekazuje też kilka bardzo ważnych życiowych prawd!

„Życie jest zbyt krótkie,  żeby przestrzegać takich bzdur jak godziny picia wina.”

Przyjemna historia nastoletniej wakacyjnej miłostki i radzenia sobie z jej konsekwencjami. Nie bierzmy jej do końca na poważnie (a już na pewno nie jako wzorzec postępowania!), a wszystko będzie super.

Podobno ta książka lubi wędrować, postanowiłam zatem wysłać ją na małe zwiedzanie, czyli Book Tour. Jeśli zatem macie ochotę zawitać na kilka chwil do Paryża autorki, serdecznie zapraszam do udziału w akcji – zgłoszenia w komentarzu (2 tyg. na przeczytanie i podanie dalej, max. 7 osób).

Ewa Formella, Pamiątka z Paryża, książka wydana nakładem własnym autora, 2017, 350 s.

Książkę dostałam podczas spotkania „A może nad morze? Z książką!”, serdecznie dziękuję organizatorom imprezy i sponsorom za możliwość lektury i zrecenzowania tej pozycji. I samej autorce, za bycie absolitnie wystrzałową babką!

Jest to również mój wybór na kwiecień w Book Challenge „Czytelnicze podróże w nieznane” z Uwaga Czytam – self publishing.