Ocena pierwszej części serii „Pokusa” niewątpliwie zależy od oczekiwań, z jakimi się do niej podchodzi. Zanim po nią sięgnęłam, wiedziałam mniej więcej czego się spodziewać – zostałam ostrzeżona, że „Try” nie ma fabuły, więc jej brak nie był dla mnie zaskoczeniem i, co za tym idzie, rozczarowaniem.

Dlatego ostrzegam również Was – nie spodziewajcie się fabuły, nie znajdziecie jej tutaj. To książka o dwóch facetach spotykających się pewnego dnia w barze – przystojnego prawnika-lowelasa biorącego z życia pełnymi garściami i nie szczędzącego sobie uroków obcowania z rozmaitymi przedstawicielami płci obojga tak często, jak to tylko fizycznie możliwe (Logan) oraz heteroseksualnego barmana w trakcie brzydkiego rozwodu z jędzowatą żoną (Tate). Jeden chce, drugi niby nie chce, więc pierwszy będzie go intensywnie przekonywał. Z jakim skutkiem, możecie się zapewne domyślić.

Czy stworzenie związku z osobą skaczącą z kwiatka na kwiatek jest w ogóle możliwe?

Nie spodziewajcie się jakichkolwiek opisów miejsc akcji, pogłębienia psychologicznego bohaterów, bardziej zaawansowanych dylematów moralnych, zaskakujących (albo jakichkolwiek innych) zwrotów akcji, czy wydarzeń nie związanych z czynnościami okołoseksualnymi. Nie ma ich tu. Relacja między dość schematycznie i stereotypowo zarysowanymi postaciami – garniturowiec vs. barman na motorze. Mają swoje charakterki ale jednak to ogień ich pożądania jest jedynym tematem powieści.

Nie brak tu za to oczywiście szczegółowych opisów seksów w rozmaitych miejscach i konfiguracjach.

Czy w związku z tym to kiepska książka? Moim zdaniem nie, jeśli tylko nie będziemy oczekiwać od niej, by była czymkolwiek poza erotykiem. Była za to całkiem dobrą towarzyszką piątkowego wieczoru z kieliszkiem wina.

Jak na książkę tego typu jest całkiem dobrze napisana, bez gloryfikacji gwałtów bez nadnaturalnych właściwości ludzkiego organizmu, z rzetelnie wykonaną korektą. Co prawda nazywanie męskiego członka we wzwodzie „masztem” niezmiennie mnie bawiło, a natrętne nazywania całowania „opadaniem na usta” drugiej osoby trochę mnie męczyło, ale mimo to czytało się bardzo ok. Tate trochę rozczarował mnie pod koniec płytkim zakończeniem kłótni, która miała znamiona poważnej, ale to przecież nie pierwszy książkowy bohater, z którego wyborami nie do końca się zgadzam.

Nie wiem, czy gdybym nie miała już przygotowanych pod ręką kolejnych części serii, zdecydowałabym się na ich zakup, ale skoro już mam, to chętnie poznam ciąg dalszy historii.

Tym razem będę już jednak miała pewne oczekiwania, bo tego rodzaju formuła powieści jest dobra na odstresowanie, ale nie może występować w nadmiarze. Liczę więc, że w kolejnych tomach fabuła jednak się pojawi i po tym całkiem długim wstępie opisującym początki związku bohaterów coś jeszcze zacznie się dziać w ich wspólnym życiu.

Ella Frank, Pokusa T.1: Try, Białystok: Wydawnictwo Kobiece, 2020, 488 s.

Uwaga, poniższe opisy dotyczą kolejnych części serii. Mogą zawierać (zapewne szokująco zaskakujące, w końcu tyle tam było fabuły…) spoilery. You have been warned.

Ok, jeśli chodzi o poziom fabuły, w „Take” zdecydowanie widać poprawsę. Oczywiście wciąż dominują seksy w miejscach wszelakich (żeby nie było nudno, pojawiają się takie urozmaicenia, jak samochód, czy domek letniskowy), ale zostają również określone dwa główne problemy, z którymi bohaterowie będą musieli zmierzyć się w tej części. I to problemy tylko pośrednio z seksem związane! Oba zostały już wcześniej zarysowane w „Try”, nie będzie więc wielkim nietaktem, jeśli Wam je zdradzę. Pierwsza duża burza czeka bohaterów w związku z ultrakatolicką rodziną Tate’a i jej średnio entuzjastycznym podejściem do objawionego nagle homoseksualizmu syna. Czy związek z niedawno poznanym mężczyzną jest wart przekreślenia relacji rodzinnych i zerwania kontaktów z najbliższymi?

Logan będzie musiał natomiast zmierzyć się z demonami przeszłości – czy raz zraniony będzie potrafił ponownie zaufać i otworzyć swoje serce dla nowego partnera? I czy Tate będzie chciał mieć cokolwiek do czynienia z facetem po takich przejściach?

Nie są to wciąż emocjonalne wyżyny a głębia relacji bohaterów wciąż przypomina brodzenie po mokrym chodniku, ale jakieś bardziej skomplikowane emocje i uczucia wreszcie się pojawiają. Poza pożądaniem i zaborczością znaczy. Będą pierwsze wyznania, zranienia i rozczarowania. Będzie też nadzieja, wsparcie i nareszcie odrobina nie łóżkowej akcji. Zostaną również wprowadzeni bohaterowie poboczni, którzy otrzymają nieco większą rolę, niż dotychczasowe cześć-cześć, a Tate z Loganem zaczną wchodzić z nimi w relacje.

Jak na mój gust „Take” okazało się bardziej zachęcające do kontynuowania serii niż „Try”. Okazuje się, że fabuła, nawet w erotykach, jednak bardziej pomaga, niż szkodzi.

Ella Frank, Pokusa T.2: Take, Białystok: Wydawnictwo Kobiece, 2020, 390 s.

Z każdym kolejnym tomem współczynnik zawartości fabuły do seksów jest coraz bardziej wyrównany. W „Trust” naprawdę już coś zaczyna się dziać. Wciąż jest to akcja dość sztampowa, typowa dla tego rodzaju historii – jest ocieranie się o śmierć, pojawiają się konflikty z rodziną, wspólne przedsięwzięcia i potencjalni konkurenci dla wzbudzenia zazdrości – ale to naprawdę robi różnicę, w porównaniu do pierwszego tomu jest zdecydowanie ciekawiej i mniej monotonnie. Po jak przy pierwszych kilku zbliżeniach bohaterów czerwienieją policzki i nie można się oderwać od czytania, tak przy kolejnych kilkunastu czytelnik zaczyna się nudzić. Szczególnie kiedy są pod rząd. W trzeciej części jesteśmy już raczej nasyceni łóżkowymi ekscesami Tate’a i Logana, więc coraz dłuższe chwile odpoczynku są bardziej niż mile widziane, to zdecydowanie duży plus.

A im więcej wyzwań dla związku, tym bardziej cementuje się związek i pojawia się więcej dojrzałych uczuć, jak tytułowe zaufanie, zaangażowanie, strach o ukochaną osobę czy poszukiwania złotego środka między samodzielnością, a zależnością. Coraz większą rolę zaczynają też pełnić w ich życiu przyjaciele i relacje z innymi ludźmi.

W ten sposób mamy też szansę lepiej poznać, a co za tym idzie, polubić bohaterów i przywiązać się do nich. I jak po pierwszym tomie nie byłam do końca przekonana względem kontynuowania tej przygody, tak teraz z przyjemnością sięgnęłabym po kolejne tomy. Seria „Pokusa” składa się z sześciu (!) części, jak na razie w języku polskim mamy trzy. Mam nadzieję, że już niedługo kolejne trzy pojawią się nakładem Wydawnictwa Kobiecego.

Ella Frank, Pokusa T.3: Trust, Białystok: Wydawnictwo Kobiece, 2020, 390 s.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości Wydawnictwa Kobiecego.