Po pierwszym tomie chciałam akcji, to mam!

Rico nie jest osobą, która przywykła do słuchania zniewag, a Neil nie należy do potulnych chłopaków. I na pewno nie zamierza siedzieć cicho, nawet jeśli wszystko, w co dotąd wierzył nie do końca jest zgodne z prawdą. Czy niestabilny psychicznie Andrew faktycznie zdoła ocalić go przed okrutną zemstą bezlitosnej rodziny Moriyama? Ma może razem z resztą Lisów sam padnie jej ofiarą? Jaką decyzję podejmie Neil, kiedy okaże się, ze tym razem to inni potrzebują jego pomocy, a ich los będzie leżał w jego rękach? Czy zdołał na tyle poczuć się częścią drużyny, by nie uciec, co robił przez całe życie? W końcu właśnie to rozwiązanie podpowiada mu instynkt. I suma summarum chyba tak byłoby dla niego najlepiej.

Jest brutalnie, krwawo i bezwzględnie. Jeśli czytelnik obstawiał, że któryś z bohaterów jest bezpieczny to najprawdopodobniej był w dużym błędzie. Chociaż styl powieści wciąż nie do końca mi odpowiada, to jednak jest zdecydowanie lepiej, niż w pierwszym tomie. Jeśli chodzi o fabułę, to wreszcie wszystko nabrało odpowiedniego tempa, być może faktycznie pierwszy tom był „na rozruszanie” , wczucie się w klimat i poznanie tego świata. Gangsterskie aspekty wciąż wydają mi się być nieco zbyt teatralne i przerysowane i już strasznie nie mogę się doczekać wątku romansowego, chociaż już raczej wiem co jest na rzeczy. Ale tuż po zakończeniu czytania od razu mam ochotę sięgnąć po ostatni tom, więc są emocje. I bardzo dobrze, bo emocje w książkach cenie najbardziej. Idę czytać dalej.

Nora Sakavic, The Raven King, Wydawnictwo NieZwykłe: Oświęcim 2018, 416 s.