Jestem przekonana, że leniwiec to moje mentalne zwierzę. Nie ma innej opcji muszę być jakimś podejrzanym skrzyżowaniem leniwca z lwem – najchętniej bym się nie ruszała, a jak ktoś spróbuje mnie ruszyć, to ryczę :D I Maja ma leniuszkowatość totalnie po mnie (ryczenie też), chociaż w naszej rodzinie to ona jest trochę takim leniwcem, który zmusza nas do zwolnienia obrotów. Szczególnie rano, kiedy trzeba pędzić do przedszkola i pracy!

Ten przeuroczy picturebook to historia Amelki i jej superszybkiej rodziny, która, jak można się już spodziewać, wszystko robi w pośpiechu i ciągle gdzieś gna. Kiedy dziewczynka przynosi do domu leniwca, jej rodziców czeka mały szok kulturowy. Bo choćby kolacja stygła, leniwiec się nie spieszy, a w czasie wieczornej przebieżki potrafi nawet… zasnąć. Czekając na nowego domownika, pośpieszna rodzinka odkrywa, że nagle ma mnóstwo czasu na drobne codzienne przyjemności – rozmowy, spoglądanie w gwiazdy i głaskanie kotków, rozwijanie pasji i bycie razem. A kiedy nauczyli się żyć bez nadmiernego pośpiechu, leniwiec udał się do sąsiadów pomóc im uporać się z tą samą przypadłością.

To jedna z tych książek, gdzie opowieść buduje stosunkowo niewielka ilość tekstu, a głównym środkiem przekazu są całostronicowe, bardzo barwne i wesołe ilustracje. Prosta, ale jakże mądra historia o potrzebie zwolnienia, spędzania czasu z rodziną i doceniania drobnych rzeczy.

Bo to właśnie czas jest najcenniejszym, co mamy i jednocześnie najlepszym prezentem, jaki możemy komuś ofiarować.

Cudowna pod względem wizualnym, prosta i z bardzo ważnym przesłaniem. To książka dla całej rodziny – niezależnie od wieku jej członków.

Ps. W „Leniwcu” to tata prasuje stertę ciuchów, bardzo podoba mi się ten widok!

Margaret Wild, Vivienne To, Leniwiec, który zmienił nasze życie, Warszawa: Wydawnictwo Kinderkulka, 2020, 32 s.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości Wydawnictwa Kinderkulka.