Czytacie dzieciom w języku angielskim? Majka kiedyś nie lubiła słuchać książeczek po angielsku, ale odkąd chodzi do dwujęzycznego przedszkola nie widzi już różnicy ani w przypadku czytania, ani oglądania bajek – raz wybiera polski, innym razem angielski. Książeczki w oryginale wybieram rozsądniej, niż polskie, głównie ze względu na wyższą cenę, i zazwyczaj sięgam po tytuły, których nie można już zdobyć w tłumaczeniu (jak czteropak „Guess How Much I Love You” z porami roku) albo te, które są po prostu tak świetnie wydane, że nie można im się oprzeć. W tym drugim zdecydowanie przoduje brytyjskie wydawnictwo Usborne.

O Majkowej fascynacji ludzkim ciałem pisałam już jakiś czas temu przy okazji fantastycznej drewnianej układanki, i melduję, że to zainteresowanie nie mija. Nie mieliśmy jednak dotychczas żadnej książeczki, która podchodziłaby do tego tematu poważniej i doroślej, niż maluszkowe „Nasze ciało” Hectora Dexet. A przecież na stanie już poważny przedszkolak z poważnymi pytaniami. W które „My first body book” wpisuje się świetnie.

Nie ukrywam, że książeczka, która byłaby idealnie dopasowana do wieku i możliwości poznawczych mojej trzyipółlatki, w języku angielskim jest pewnym wyzwaniem. Również dla mnie, bo dotychczas jakoś nigdy nie zastanawiałam się nad angielską nazwą rzepki, goleni, czy strun głosowych. Ale czy może być lepszy sposób nauki nowych pojęć i odkrywania świata, niż robienie tego od razu w obu językach? W końcu polskie określenia w większości też są dla niej nowe.

Początkowo byłam nieco rozczarowana mało realistycznym przedstawieniem człowieka, ale już w czasie pierwszej, jeszcze samodzielnej lektury odkryłam, że w ten sposób wszystkie przedstawione w książce postacie są bardziej ideami (a każde skojarzenie z Platonem przybliża mnie do szczęścia) niż bohaterami. Stanowią tło dla opisywanych organów i zjawisk, pozwalając im błyszczeć na pierwszym planie. Bardzo zręczny zabieg, lubię to.

Mimo prostej formy opartej w zdecydowanej większości na nieskomplikowanych ilustracjach i towarzyszących im króciutkich podpisach, w tej książce jest niemal wszystko – maluch nie tylko dowie się z jakich części i układów składa się ciało człowieka i za co one odpowiadają, ale przeczyta również o różnicach i podobieństwach miedzy ludźmi, dbaniu o zdrowie (och, jak bardzo jestem wdzięczna za przypomnienie o konieczności mycia się i rzeczowego objaśnienia mojej skumulowanej energii po co właściwie ludzie muszą spać!), czy procesach dorastania i starzenia się. Na końcu czeka również kilka zaskakujących ciekawostek. Wiedzieliście na przykład, że w ciele przeciętnego człowieka jest tyle wody, że wystarczyłoby do napełnienia mniej więcej 190 szklanek?

Jeśli czegoś mi zabrakło, to tylko układu rozrodczego – jego budowy i funkcji. Szczególnie, ze tematyka bobasa w brzuchu w majkowych pytaniach pojawia się dość często.

Za to to pierwsza książeczka dla maluchów, jaka trafiła w moje ręce, w której pojawia się aparat słuchowy, inhalator, czy rozmawianie z innymi o swoich problemach jako sposób dbania o siebie i o swoje samopoczucie.

A wszystko to w atrakcyjnym i wytrzymałym wydaniu – książka jest w dużym, ale wciąż poręcznym formacie. Śliskie, tekturowe strony łatwo poddają się dziecięcym paluszkom, a zaokrąglone rogi kartek i twardej oprawy zwiększają bezpieczeństwo użytkowania. Żywe kolory, łatwe do zrozumienia schematy, posługiwanie się językiem adekwatnym do możliwości poznawczych maluszka i logiczny, przejrzysty układ książki są jej kolejnymi zaletami. To jedna z tych pierwszych encyklopedii, które posłużą dłużej – zainteresują już trzylatka i jeszcze nie zanudzą sześciolatka. W końcu budowa mózgu to świetna sprawa dla młodego odkrywcy!

Matthew Oldham, Tony Neal, My first body book, London: Usborne, 2019, 30 s.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości Dreambooks.pl.