Nasza przygoda z Reksiem zaczęła się zupełnie od tyłu – bardzo mi zależało, żeby moja córka polubiła jednego z moich najukochańszych bohaterów dzieciństwa, a ją jak na złość kompletnie ta bajka nie interesowała. Chyba dlatego, że praktycznie nic nie mówią, a Majka jest wielką fanką piosenek.

Sytuacja uległa zmianie o 180 stopni, gdy włączyłam w aucie audiobook – Wielką Księgę przygód Reksia czytaną przez Jerzego Stuhra. I to była miłość od pierwszego wejrzenia. Nie tylko ze strony Bobasy, a i z mojej, bo przyłapałam się, że odstawiwszy dziecię do przedszkola wcale nie przełączam radia, tylko słucham dalej w drodze powrotnej.

Dlatego też po reksiową książkę sięgnęłam z wielką nadzieją – w przeciwieństwie do kreskówki jest w niej bardzo dużo tekstu. I miałam rację – Reksio czytany (nawet bez Stuhra, ale mama tez daje radę) znacznie bardziej przypadł córce do gustu, niż Reksio do oglądania. W sumie, to chyba powinnam się cieszyć?

Szczególnie, że w książce „Reksio. Dobranocka wszech czasów” naprawdę jest co czytać. To aż 10 bogato ilustrowanych opowiadań, idealnej długości do czytania przed snem.

Bardzo odpowiada nam stosunek tekstu do ilustracji – na każdą zapisaną stronę przypada strona z obrazkiem do oglądania, dzięki czemu nawet 2,5 letni maluch się nie nudzi przy dłuższych już partiach tekstu. Bo historyjki są całkiem rozbudowane – tak, jak zazwyczaj czytamy przed snem trzy książeczki, tak w przypadku Reksia tylko jedno opowiadanie (podobnie mamy z serią „Basia”). Z drugiej strony tekst ma na tyle duże litery, że idealnie sprawdzi się również w pierwszych czytelniczych próbach. I nawet babcia w końcu nie narzeka, że literki małe!

Ilustracje w większości zajmują całe strony i są super – to w końcu Reksio. I może nie jestem obiektywna ze względu na własne nostalgiczne wspomnienia z dzieciństwa, ale naprawdę nic im nie brakuje – są sympatyczne, duże i czytelne (idealne nawet dla zupełnych maluszków), pełne zwierzątek, dynamiczne i w nasyconych kolorach.

A treść odpręża, bawi i daje dobry przykład przyjaźni, solidarności i koleżeństwa. Bo trudno o lepszego kolegę od tego pieska z łatką na uszku.

Dopatrzyłyśmy się jednak jednego strategicznego błędu. Każda historia to nowa emocjonująca przygoda – wraz z Reksiem i jego przyjaciółmi z podwórka mały czytelnik wybiera się do lunaparku, zdobywa górskie szczyty, bawi się chowanego, chwyta wiatr w żagle i odkrywa tajemnice wodnych głębin, pomaga w jesiennych zbiorach, organizuje atrakcje dla rozbrykanej kaczej dzieciarni, a nawet staje oko w oko z groźnym dzikiem. Ale przez prawie dwa tygodnie nie było nam dane się tego dowiedzieć, bo pierwsze opowiadanie dotyczy tarzania się w kałuży, ciskania w przyjaciół pacynami lepkiego błotka i wzajemnego ochlapywania się wodą z pompy. Wobec tego Majka codziennie chciała czytać ten i tylko ten jeden rozdział wciąż i wciąż. Znam go już praktycznie na pamięć!

Małym minusem może być ciężar książki. To bardzo konkretna pozycja (ponad 220 stron!), w dużym formacie, z dobrej jakości papierem zamkniętym między twardymi okładkami – to w końcu jubileuszowa edycja na 50-te urodziny tego bohatera. Imponująca księga gotowa bawić kilka pokoleń, ale nie szczególnie praktyczna, jeśli chcemy czytać ją maluszkowi na kolankach w fotelu. Dlatego my czytamy na dywanie!

Pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów Reksia i świetna dla tych, którzy dopiero chcą rozpocząć swoją przygodę. Obie z Majką serdecznie polecamy!

Reksio. Dobranocka wszech czasów, Poznań: Wydawnictwo Papilon, 2018, 225 s.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości Wydawnictwa Papilon.